Τρίτη 28 Μαρτίου 2017

Παρένθεση του Τάκη Κανελλόπουλου [1968]



Παρένθεση του Τάκη Κανελλόπουλου [1968]
ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ (1968)
Σκηνοθεσία: ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑΚΗΣ
Πρωτότυπος Τίτλος: ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ
Ξένος τίτλος: INTERLUDE
Χρονιά Παραγωγής: 1968
Σκηνοθέτης: ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑΚΗΣ
Είδος: ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ, ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ, ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ
Σενάριο: ΚΙΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
Σενάριο Αρχική Πηγή: COWARD NOEL «STILL LIFE» (ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ)
Δ/ντής Φωτογραφίας: ΤΡΥΠΟΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ, ΔΑΝΑΛΗΣ ΣΥΡΑΚΟΣ
Μοντάζ: ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑΚΗΣ
Ηχολήπτης: ΣΜΥΡΝΑΙΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
Μουσική Σύνθεση: ΜΑΜΑΓΚΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ
Βοηθ. Σκηνοθέτη: ΚΑΡΠΕΡΙΔΗΣ ΤΑΚΗΣ, ΚΡΥΩΝΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
Βοηθ. Δ/ντή Φωτογραφίας: ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ


Παραγωγός: ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑΚΗΣ
Ηθοποιοί: ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ, ΛΑΔΙΚΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
Γλώσσα Τίτλων: ΕΛΛΗΝΙΚΗ
Γλώσσα Διαλόγων: ΕΛΛΗΝΙΚΗ
Διάρκεια: 84
Χρώμα: Α/Μ
Ήχος: ΗΧΟΣ
Βραβεία-Διακρίσεις:
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (9ο)
ΕΛΛΑΔΑ 1968 ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (9ο)
ΕΛΛΑΔΑ 1968 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΚΡΙΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ (ΠΕΚΚ)
ΕΛΛΑΔΑ 1969 ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΚΡΙΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ (ΠΕΚΚ)
ΕΛΛΑΔΑ 1969 ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Ένας άνδρας και μια γυναίκα, άγνωστοι μεταξύ τους , συνταξιδεύουν σ’ ένα τρένο. Στο σταθμό μιας πόλης, και κατά την διάρκεια μιας προγραμματισμένης στάσης, τα μεγάφωνα του σταθμού αναγγέλλουν ότι θα υπάρξει εξάωρη καθυστέρηση. Σ’ αυτή την παραθαλάσσια πόλη, ο άνδρας και η γυναίκα, θα ζήσουν μια ερωτική παρένθεση. Όταν το τρένο αναχωρήσει, εκείνη θα συνεχίσει το ταξίδι, ενώ αυτός θα παραμείνει στην πόλη.
Στην ταινία αυτή ο Τάκης Κανελλόπουλος συνεχίζει να βαδίζει στο μοναχικό δρόμο που άνοιξαν οι προηγούμενες ταινίες του Ουρανός και Εκδρομή. Λυρισμός και ρομαντισμός συνθέτουν τους δύο βασικούς άξονες πάνω στους οποίους κινείται η ερωτική ιστορία των δύο πρωταγωνιστών. Ενώ ο χώρος της παραθαλάσσιας πόλης συνιστά, από μόνος του, έναν χαρακτήρα για την δραματική πλοκή: είναι ένας καταλύτης αφού επιτρέπει τα δύο κεντρικά πρόσωπα να έρθουν κοντά.

Δ.Μ.
Οι ταινίες που αγαπήσαμε
Η «Παρένθεση» είναι το τρίτο και τελευταίο σενάριο που γράφει ο Γιώργος Κιτσόπουλος για τον ποιητή της Θεσσαλονίκης Τάκη Κανελλόπουλο (1933-1990). Προηγήθηκαν ο «Ουρανός» (1962) και η «Εκδρομή» (1966) που υμνήθηκαν από τους κριτικούς, ήταν όμως η αγαπημένη μου «Παρένθεση» που κέρδισε δυο βραβεία από την επιτροπή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου (Καλλιτεχνικής Ταινίας, Φωτογραφίας) και δυο από τους κριτικούς (Σκηνοθεσίας και Μουσικής) εκείνης της χρονίας.
Η ιδέα και η ιστορία είναι παρμένη από το θεατρικό έργο «Still Life» (ασάλευτη ζωή ή στιγμιότυπο ζωής;) του Noel Coward. Το οποίο πρωτόκανε ταινία ο σερ David Lean (Brief encounter / Σύντομη συνάντηση, 1945, με τη Celia Johnson και τον Trevor Howard) και τηλεταινία ο Alan Bridges (1974, με τους Richard Burton και Sophia Loren).
Και ενώ οι μόλις προαναφερθέντες ακολούθησαν αρκετά πιστά το πρωτότυπο, ο Κιτσόπουλος διάλεξε μια άκρως μινιμαλιστική προσέγγιση. Οι ήρωές του δεν έχουν ονόματα ούτε ιδιότητες. Δεν ενδιαφέρονται για τέτοιες λεπτομέρειες γιατί απλά έχουν μόνο 6 ώρες στη διάθεσή τους. Τόσο χρόνο σταθμεύει στην Θεσσαλονίκη, την πόλη του αγνώστου ανδρός, το τρένο που τους γνώρισε ως συνεπιβάτες, κι αυτό που θα τους χωρίσει για πάντα, μετά από τη σύντομη αυτή παρέκκλιση στη ζωή τους.
Όλα αυτά τα βλέπουμε και (κυρίως) τα ακούμε μέσα από την εκτός/εντός πεδίου αφήγηση της γυναίκας, αρκετό καιρό αφότου έχει επιστρέψει στην πόλη της και στον άνδρα της. Η συνάντησή τους αυτή καλύπτει μόλις το μισό φιλμικό χρόνο. Ο υπόλοιπος είναι μια νέα παρένθεση που συμβαίνει στο μυαλό της γυναίκας, η οποία φαντασιώνεται την επιστροφή της και τη νέα της περιδιάβαση στην πόλη του ανώνυμου, αγαπημένου της πια.
Η αφήγηση και η φωνή της Αλεξάνδρας Λαδικού δεσπόζουν αναπόφευκτα σε όλη την ταινία. Αρκεί κάποιος να κλείσει τα μάτια και τότε θ’ αντιληφθεί αμέσως τη δύναμη του κειμένου και τη φέρουσα βαρύτητα των προτάσεων, των παύσεων και των συγκοπών. Η απλότητα, η αμεσότητα και ο μελαγχολικός συμβολισμός μαγνητίζουν τα αυτιά διαμιάς.

Γυρίζαμε κι οι δυο από ταξίδι. Εγώ από επίσκεψη σε συγγενείς… / Δε με ρώτησες πώς με λένε / ούτε κι εγώ… / Τώρα που το όνειρο πέρασε μέσα μας, έγινε πραγματικότητα / Ονειρεύτηκα πως ξαναγύρισα χειμώνα / όχι δε σε ξαναβρήκα / μα η παρένθεση που μας ένωσε ξαναγύρισε. / Πήγαμε μαζί κοντά στα παιδικά σου όνειρα… / μπορεί να χαθεί η απόσταση / το ίδιο το όνειρο κρατά την απόσταση / τραγούδια που ακούς να ‘ρχονται απ’ τη θάλασσα / όλα αυτά μπορεί… / Νιώθω πως σε χάνω / δε με πλήγωσες / δε με γέλασες / δε με ξέχασες / Πες πως η παρένθεση των 6 ωρών είναι όλη μας η ζωή… / δε σ’ ακούω πια / σε χάνω…
Αυτό όμως δε σημαίνει πως αγνοούμε τις εικόνες. Ο «άηχος» άνδρας και η τοπιογραφία της πόλης του είναι ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ της ταινίας. Πότε ντοκιμαντερικές, πότε νατουραλιστικές, πότε στατικές και λεπτομέρειες ακίνητες, πότε μαθήματα πατριδογνωσίας, πότε τρεχάτες δρόμου και πλεύσης, πότε ρομαντικές. Πότε κοντινά στα πρόσωπα, σε πράγματα, δέντρα, λουλούδια, καΐκια, τραπεζάκια, άμμο, χιόνι, ήλιο, πλάκες πεζοδρομίου, κυπαρίσσια, κορμούς δίδυμους, παραλία.
Εδώ το παιχνίδι αναπτύσσεται συνειρμικά μέσω του ανορθόδοξου μοντάζ που αφήνει το λόγο να μεταπηδά ασυνεχώς από εικόνα σε άλλη εικόνα λογικά ξεκάρφωτη, μετά σε ενδιάμεσο χρόνο και μετά πάλι μπρος πίσω, υπογραμμίζοντας την απόλυτα ελεύθερη «συναισθηματική μνημονική λογική» της ερωτευμένης γυναίκας. Η πόλη, τα αστικά της προάστια και τα παραθαλάσσια θέρετρά της εμβάλλονται από τριαντάφυλλα που τα γέρνει ο άνεμος, άνθη μυγδαλιάς, γαρίφαλα, φτέρες, μια παλιά γκραβούρα, κάποια φωτογραφικά ενσταντανέ. Οι εικόνες του είναι το συμπλήρωμα της φωνής της.

Στα κενά διαστήματα και στα αφτιασίδωτα σημεία μετάβασης είναι που αρθρώνεται ο λόγος του δημιουργού. Ο Τάκης Κανελλόπουλος έχει τον κύριο λόγο και στο μοντάζ. Αφήνει το μαυρόασπρο βλέμμα να πονέσει, το χάδι να χαράξει βαθιά ανάμνηση, τις γραμμές να σχίσουν «μαλακά και βίαια» το ρομαντικό φόντο, τη ρότα του καϊκιού να μπει και να βγει ανώδυνα και ανεπιστρεπτί όπως το ποτάμι του Ηράκλειτου που ρέει πάντα διαφορετικό. Ακόμη κι εκείνο το ίδιο πλάνο του αποτυχόντα αποχαιρετισμού που κλείνει το πρώτο και το δεύτερο μέρος, δεν είναι καθόλου ίδιο μετά απ’ όσα διαφωρετικά προηγήθηκαν (το -φω- με ωμέγα, όπως φως).
Το μόνο που μοιάζει απόλυτα συνεχές - κι ας μην είναι - είναι η ιδανική μουσική του Νίκου Μαμαγκάκη. Βασισμένη στο μαντολίνο και το τσέμπαλο, ρομαντική και μελίρρυτη, σαν ξεκούρδιστο βαλσάκι, σαν ρεβεράντζα επαναλαμβανόμενη αέναα, επανέρχεται σαν κύκλος μέσα σε άλλο κύκλο, σε άλλο κύκλο, σε άλλο κύκλο… Σαν το βουβό γάργαρο γέλιο και τον πίδακα του σιντριβανιού.

Κι όσο το ξαναφέρνω στο μυαλό μου όλα είναι (θα θέλαμε) μια σειρά από αλλεπάλληλες παρενθέσεις. Παρενθετικός λόγος σε παρένθετες αναμνήσεις. Ένας αδιάκοπος και αδιόρατος κιβωτισμός παρενθέσεων που ανοίγουν και ανοίγουν μέχρι να κλείσουν και να κλείσουν για ν’ ανοίξουν ύστερα άλλες κι άλλες. Αδυσώπητα και ρομαντικά όπως αυτό το, όχι τυχαία επιλεγμένο, στιχούργημα της Δώρας Σιτζάνη που λέει:
Σε ψάχνω / στα λαμπρά σφαγεία των δρόμων
στις νευρωτικές διαδρομές / σε σταθμούς και στοές / σε ψάχνω
στα μικρά τα στοπ, στ’ «απαγορεύεται» / στα τρύπια μου χέρια
στη θάλασσα που δε θα ‘ρθει ξανά
βαρέθηκε ν’ αλλάζει χρώματα / για να την αγαπάμε.
(ΥΓ#1):: Ο Άγγελος Αντωνόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά (1932), είναι παιδί του λιμανιού γι’ αυτό και περιδιαβάζει τόσο άνετα τις ακτογραμμές της Θεσσαλονίκης. Η δε Αλεξάνδρα γεννήθηκε στην Καβάλα, όπου θα μπορούσε να κάνει «επίσκεψη σε συγγενείς» και στην κάθοδο προς Αθήνα να σταθεί για λίγο… να βολτάρει στον Θερμαϊκό. Άλλη μια παρένθεση… ίσως.
(ΥΓ#2):: Ασπρόμαυρη ταινία του 1968, διάρκεια 82’/87. Σκηνοθεσία: Τάκης Κανελλόπουλος, βοηθοί: Απόστολος Κρυωνάς / Τάκης Καμπερίδης, σενάριο: Γιώργος Κιτσόπουλος, μοντάζ: Τάκης Κανελλόπουλος, Γιώργος Τριανταφύλλου, μουσική: Νίκος Μαμαγκάκης, ηχοληψία: Γιάννης Σμυρναίος, παραγωγή: Τάκης Κανελλόπουλος, φωτογραφία: Σταμάτης Τρύπος, Συράκος Δανάλης, ηθοποιοί: Αλεξάνδρα Λαδικού, Άγγελος Αντωνόπουλος.
23/11/2009
Κώστας Γ. Καρδερίνης
Κλέφτης εικόνων
(αφιερωμένο στον Τάσο Μιχαηλίδη, 1961-2000)
Από την επετειακή έκδοση του Κε.Μ.Ε.Σ. «50 χρόνια Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: οι ταινίες που αγαπήσαμε» [ερωδιός 2009, 178 σελ.]

http://www.antifonies.gr/παρένθεση-του-τάκη-κανελλόπουλου-1968/

Η πρωταγωνίστρια, ηθοποιός Αλεξάνδρα - Ελευθερία Λαδικού γεννήθηκε στην Καβάλα στις 26 Ιανουαρίου 1933.. Το 1953, συμμετείχε στα καλλιστεία και κέρδισε τον τίτλο Β΄ Μις Ελλάς, ενώ βγήκε Αναπληρωματική Μις Κόσμος την ίδια χρονιά στην αντίστοιχη διεθνή διοργάνωση που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο.
Αποφοίτησε από το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, με το οποίο και εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο στην «Αυλή των θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη.
Συνεργάστηκε με το Λαϊκό Θέατρο του Mάνου Kατράκη, τους θιάσους του Πέτρου Φυσσούν, των Γιάννη Φέρτη-Ξένιας Καλογεροπούλου, με τους σκηνοθέτες Μ. Λυγίζο, Π. Κατσέλη, Ντ. Δημόπουλο κ.ά.
Τα τελευταία χρόνια, συνεργάζεται με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, ενώ έχει ανεβάσει θεατρικές παραστάσεις και με δικό της θίασο.
Από το 1996 μέχρι και το 2010, δίδασκε και είχε αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση στη δραματική σχολή του Διομήδη Φωτιάδη. Σε εκδήλωση της 29ης Μαρτίου 1999 από το Κέντρο Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου (Θεατρικό Μουσείο), απονεμήθηκε στην ίδια και την Κάκια Αναλυτή το Έπαθλο «Κυβέλη» για τη διαρκή προσφορά τους.
Η Αλεξάνδρα Λαδικού ήταν υποψήφια Ευρωβουλευτής στις εκλογές της 25 Μαΐου του 2014 με το κόμμα του Δημ. Καζάκη ΕΠΑΜ.


ΝΙΚΟΣ ΜΑΜΑΓΚΑΚΗΣ - ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ (η μουσική για την ταινία)
Η μουσική του Νίκου Μαμαγκάκη για την ταινία του Τάκη Κανελλόπουλου ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ



Δευτέρα 27 Μαρτίου 2017

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ - Ο ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΟΣ

Πρωτότυπος Τίτλος: ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΟΣ (Ο)
Ξένος τίτλος: APICULTEUR (L'), BEE-KEEPER (THE)
Χρονιά Παραγωγής: 1986
Σκηνοθέτης: ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ
Σενάριο: ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΟΛΛΑΣ
Δ/ντής Φωτογραφίας: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ
Μοντάζ: ΤΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ηχολήπτης: ΝΙΚΟΣ ΑΧΛΑΔΗΣ
Σκηνογράφος: ΜΙΚΕΣ ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ
Ενδυματολόγος: ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΙΑΚΑΣ
Ηθοποιοί: MARCELLO MASTROIANNI, ΝΑΝΤΙΑ ΜΟΥΡΟΥΖΗ, SERGE  REGGIANI, ΤΖΕΝΗ ΡΟΥΣΣΕΑ, ΝΤΙΝΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ, ΒΑΣΙΑ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΥΛΙΚΑΚΟΣ, ΝΙΚΟΣ  ΚΟΥΡΟΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΑΒΡΑΔΙΝΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΝΕΖΕΡ, ΚΑΡΥΟΦΥΛΛΙΑ  ΚΑΡΑΜΠΕΤΗ, ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΓΑΡΔΕΛΗΣ, ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΑΧΗΣ, ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΙΑΝΝΑΤΟΣ, ΑΘΗΝΟΔΩΡΟΣ ΠΡΟΥΣΑΛΗΣ, ΝΤΟΡΑ ΒΟΛΑΝΑΚΗ, ΚΩΣΤΑΣ  ΤΥΜΒΙΟΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ.
Μουσική Σύνθεση:
ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΥ: «I 'LL HIT THE ROADS - ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΤΖΟΥΚ ΜΠΟΞ»
ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΥ: «ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΣΤΑ ΔΥΟ ΘΕΜΑΤΑ»
ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΥ: «ΒΑΛΣ ΚΑΙ ΘΕΜΑ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥ»
ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΥ: «Η ΣΙΩΠΗ/ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥ»
ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΥ: «ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΒΑΛΣ»
ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΥ: «ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥ»
ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΥ: «ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥ»
ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΥ: «ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥ. ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ Β"
ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΥ: «ΚΡΑΥΓΗ»
ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΥ: «ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ»
ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΥ: «ΤΑ ΒΟΥΡΚΩΜΕΝΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ»
ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΥ: «ΤΟ ΒΑΛΣ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ»
ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΥ: «ΤΟ ΒΑΛΣ»
ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΥ: «ΤΟ ΠΕΤΑΓΜΑ/ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΣΤΑ ΔΥΟ ΘΕΜΑΤΑ»
ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΥ: «ΤΟ ΡΟΚ ΤΗΣ ΚΑΝΤΙΝΑΣ»
Μουσική Εκτέλεση:
ΜΑΡΚΟΣ ΑΛΕΞΙΟΥ (ΠΙΑΝΟ)
ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΣΕΚΟΥΡΑΣ (ΑΚΟΡΝΤΕΟΝ)
JAN GARBAREK (ΣΑΞΟΦΩΝΟ)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΑΘΑΣ (ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΚΙΘΑΡΑ)
ΝΙΚΟΣ ΑΝΤΥΠΑΣ (ΚΡΟΥΣΤΑ)
ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ (ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ)
Στίχοι Τραγουδιών:
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ «ΤΑ ΒΟΥΡΚΩΜΕΝΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ»
ΜΕΛΙΝΑ ΤΑΝΑΓΡΗ «ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΤΖΟΥΚ ΜΠΟΞ»
Τραγουδιστής: ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ, JULIE MASSINO
Μηχανικός Ήχου: ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ
Δ/ντής Παραγωγής: ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΚΟΝΙΤΣΙΩΤΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ
Ειδικός Συνεργάτης: TONINO GUERRA 
Βραβεία-Διακρίσεις:
ΚΡΑΤΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΥΠΠΟ - (ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ) ΕΛΛΑΔΑ 1987 ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
ΚΡΑΤΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΥΠΠΟ - (ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ) ΕΛΛΑΔΑ 1987 ΜΟΥΣΙΚΗΣ
ΚΡΑΤΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΥΠΠΟ - (ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ) ΕΛΛΑΔΑ 1987 ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑΣ
ΚΡΑΤΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΥΠΠΟ - (ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ) ΕΛΛΑΔΑ 1987 ΗΧΟΛΗΨΙΑΣ
Παραγωγή: MINISTERE DE LA CULTURE PARIS, RADIOTELEVISIONE ITALIANA (RAI TRE), ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΙΝHΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ (ΕΚΚ), ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ 1 (Ε.Τ. 1), MK2 PRODUCTIONS
Παραγωγός: ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ
Περίληψη

Το έργο έχει μια τάση ακούσιας αυθυποβολής. Η φωτογραφία και η μουσική οδηγεί τον θεατή σε μυστικά μονοπάτια, όπου ο πρωταγωνιστής αναπολεί την παιδική του ηλικία και το πατρικό του σπίτι, λες και αναδύονται τα ίδια σου τα βιώματα, σε μια αλληγορική και σκοτεινή κοινωνική δραματική ταινία.
Υπόθεση
Ο Σπύρος, δάσκαλος σε μια μικρή επαρχιακή πόλη όπου πέρασε όλη του τη ζωή, μετά το γάμο της κόρης του και την αναχώρηση του γιου του που θα συνεχίσει τις σπουδές του στην Αθήνα, ξαναρχίζει κι αυτός το ταξίδι του, εγκαταλείποντας τη διδασκαλία, το σπίτι, τη γυναίκα του, διασχίζοντας τη χώρα με τις κυψέλες, όπως έκαναν ανέκαθεν ο πατέρας του κι ο πατέρας του πατέρα του, ακολουθώντας το δρόμο της Άνοιξης, το δρόμο των μελισσών. 

Η συνάντησή του με μια νεαρή, η οποία ταξιδεύει με ωτοστόπ, θα του ξαναζωντανέψει παλιά συναισθήματα και αναμνήσεις. Για εκείνο, το παρελθόν είναι όλα, για εκείνη, δεν είναι τίποτα... Παλιός «αριστερός» και αγωνιστής, είναι μόνος του με το παρελθόν του και πολύ κουρασμένος πια για να επιμείνει στον αγώνα της ζωής.
Η ταινία έλαβε καλές κριτικές. Το Αθηνόραμα έδωσε στην ταινία 3 αστεράκια στην κλίμακα των 5 αστεριών, ενώ το Αμερικανικό κινηματογραφικό site Allmovie, βαθμολόγησε την ταινία με 4 αστεράκια, αντίστοιχα. Ήταν υποψήφια για τον Χρυσό Λιοντάρι στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας.
Το χειμώνα ήταν ο δάσκαλος του χωριού, ο παλιός αριστερός, ο σπουδαγμένος σοφός της επαρχίας. Μόλις ο καιρός ξάνοιγε γινόταν ο μελισσοκόμος που τρέχει πίσω από την Άνοιξη για να θρέψει την ψυχή του. Μια μέρα που την προετοίμαζε από καιρό – μόλις βρήκε στην Ελένη του και μια Ιθάκη για να αράξει – παραιτήθηκε από το σχολείο, έβαλε προσεκτικά τα μελίσσια του το ένα πάνω στ’,  άλλο και έφυγε για να βρει λουλούδια.
Όταν ο Σπύρος άφησε πίσω του το σπίτι με τους πολυκαιρισμένους τοίχους, δεν φανταζόταν ότι η ζωή στην επόμενη διασταύρωση θα του έστελνε κάποιον πιο μόνο από ’κείνον, κάποιον που δεν θα είχε παρελθόν να τον συντροφεύει.
Κοντά στη δύση της ζωής του, κοίταξε πίσω και είδε ξανά τους φίλους του και μια φουρτουνιασμένη θάλασσα που σε λίγο θα ξεχείλιζε. Έσκυψε μέσα από το παράθυρο που έβλεπε τον κόσμο όταν ήταν παιδί. Βρήκε και την Άνοιξη, αλλά όταν προσπάθησε να την κρατήσει κατάλαβε ότι δεν ήταν δική του, κι έτσι την άφησε ελεύθερη για να μπορεί εκείνη να επιστρέφει όποτε το θελήσει. Όπου κι αν πήγαινε κουβαλούσε μαζί τα μελίσσια του, σαν αποσκευή και σαν μνήμη, σαν διάφανο κομμάτι από το σώμα του. Η ψυχή του όλη ήταν συνεχώς απλωμένη μπροστά του, κλεισμένη σε μικρά άσπρα κουτιά, περιμένοντας τη μέρα που εκείνος θα απ ασφαλίσει το σκέπαστρο.
Η ερμηνεία του μεγάλου Μαρτσέλο Μαστρογιάννι στο ρόλο του Σπύρου – η επιλογή του ονόματος δεν είναι τυχαία, ούτε συναντάται πρώτη φορά στο έργο του Αγγελόπουλου - είναι κάτι παραπάνω από καθηλωτική. Άξια στο πλευρό του η νεαρή τότε Νάντια Μουρούζη, που την εποχή εκείνη έκανε τα πρώτα της βήματα στον κινηματογράφο. Όσον αφορά τους συντελεστές που βρέθηκαν μαζί με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο πίσω από τις κάμερες, την φωτογραφία επιμελήθηκε ο επί μακρόν συνεργάτης του Γιώργος Αρβανίτης, ενώ η μουσική που έντυσε τα πλάνα της ταινίας ανήκει στην υπέροχη Ελένη Καραϊνδρου. 

Πέρασμα από τη Ζωή στο Θάνατο μέσα από τον έρωτα. Η δεύτερη ταινία της τριλογίας της σιωπής είναι η σιωπή του Ερωτα. Όλη η ταινία χτίζεται στο βάρος και την ψυχοφθόρο επίδραση της απογοήτευσης, της διάψευσης, της σιωπής πάνω σε έναν παλιό αντάρτη και νυν μελισσοκόμο, τον Σπύρο. Ο γάμος της κόρης και η διάλυση του δικού του γάμου σηματοδοτούν την αφετηρία ενός ακόμα ταξιδιού στο «δρόμο των λουλουδιών», από το Βορρά στον ανθοφόρο Νότο. Όμως το ταξίδι προς την ανθοφορία και την άνοιξη είναι, κατά καρυωτακικό τρόπο, μια κάθοδος σε μια ηλιόλουστη κόλαση. Η γνωριμία με μια νεαρή κοπέλα, ένα ατίθασο 80s αγρίμι, παραγωγο της εποχής, μπερδεμένη, γλυκιά, απρόσμενη, φέρνει την τελική ρήξη. Ο έρωτας έγινε σιωπή, και το σεξ προάγγελος θανάτου. 

Μέσα σε όλα, η συνάντηση με παλιούς φίλους και συμπολεμιστές στο Δημοκρατικό Στρατό, ένα ανατριχιαστικό ξημέρωμα στην παραλία, ενώ οι «απέξω» κοιμούνται έγκλειστοι στα τσιμεντένια κελιά τους, και η συνάντηση με τα μέλη της οικογένειας που θρυμματίζεται σιωπηλά και αναπόφευκτα. Προορισμός το Ναύπλιο, γενέτειρα του Σπύρου, και τελική σκηνή όπου θα παιχτεί η τελευταία πράξη...
Μαζί με το «Βόρτεξ» του Κουνδουρου, οι δυο απόλυτες αλληγορικές και ελεγειακές ταινίες σκοτεινού ερωτισμού του ελληνικού κινηματογράφου. Μια αυστηρή δημιουργία του τρισμέγιστου Έλληνα σκηνοθέτη Θόδωρου Αγγελοπουλου, που κατακρεουργήθηκε και υστερα από παρέμβαση της γαλλικής παραγωγής, αφαιρεθηκαν δυο σκηνές - κλειδιά. Διασωθέν κομμάτι της μιας ο διάλογος του Σπύρου με τον πατέρα (επίσης μελισσοκόμο) στην αρχή της ταινίας, πάνω από ένα παρατημένο γαμήλιο τραπέζι, αφημένο στη φθορά και στη βροχή. Σαν τον ίδιο τον Έρωτα, Μάσκα Θανάτου και προσωπείο ΣΙΩΠΗΣ.

Theodoros Angelopoulos - The Beekeeper
Directed by: Theodoros Angelopoulos
Produced by:             Theodoros Angelopoulos
Written by: Theodoros Angelopoulos, Tonino Guerra, Dimitris Nollas
Starring: Marcello Mastroianni
Cinematography: Giorgos Arvanitis
Edited by: Takis Yannopoulos
Release date: 1986
Running time: 122 minutes
Country: Greece
Language: Greek
The Beekeeper (Greek: Ο Μελισσοκόμος, translit. O Melissokomos) is a 1986 Greek drama film directed by Theodoros Angelopoulos. The movie is the second installment in Angelopoulos's "trilogy of silence", preceded by Voyage to Cythera and followed by Landscape in the Mist.
The Beekeeper was nominated for the Golden Lion in the 43rd Venice International Film Festival. This movie is the first of Angelopoulos's films to use an already well-known actor, in this case, Marcello Mastroianni, who by the time has won the Best Actor award at the 1970 Cannes Film Festival once and has been nominated for the Best Actor at the 50th Academy Awards once.
Plot

The film follows the journey of Spyros (Marcello Mastroianni), a beekeeper, to various parts of Greece after his daughter's wedding. Spyros just retired as a teacher, before he sets out on his annual journey in spring for his bees to get honey. A girl (Nadia Mourouzi) hops on Spyros' truck early in the journey, and travels with Spyros for the most part of the story. Spyros and the girl visit Spyros' old friends and his wife along the way, and finally arrive at a theater owned by one of his friends and about to be sold. There in the theater Spyros and the girl finally have intimate physical interaction, long after Spyros has tried to coerce her into kissing but failed. The girl parts ways with Spyros after a few nights of stay in the theater, before the movie ends with Spyros turning over his beehive boxes and lying on the ground between the turned boxes. The final scene sees Spyros tapping on the ground probably a series of Morse code, which reminds of the tapping done by his sick friend (Serge Reggiani) right before Spyros left him in the hospital.
Reception
Ronald Bergan calls the film a «metaphysical road movie» Janet Maslin criticizes The Beekeeper, being Angelopoulos's first movie to have a well-known actor in the leading role, "wastes Marcello Mastroianni in his title role." Maslin further says that "(n)ot even those inclined to dwell on the film's occasional honeycomb imagery or its heavy sense of foreboding will find much to command the attention," and argues that The Beekeeper is interesting only in the context of Angelopoulos's other two titles in his "trilogy of silence", which includes Voyage to Cythera and Landscape in the Mist. However, Acquarello of Strictly Film Schoo praises The Beekeeper for being "a haunting, compassionate, and profoundly melancholic portrait of isolation, dislocation, estrangement, and obsolescence," calling the movie an "indelible chronicle" of the contemporary Greek society.
Accolades
The Beekeeper was nominated for Golden Lion at the 43rd Venice International Film Festival.
Cast
Marcello Mastroianni as Spyros, Nadia Mourouzi as the girl,  Serge Reggiani as the sick Man, Jenny Roussea as Spyros' wife,  Dinos Iliopoulos as Spyros' friend, Iakovos Panotas as soldier/the girl's boyfriend,  Vassia Panagopoulou, Stamatis Gardelis, Mihalis Giannatos, Karyofyllia Karabeti,  Konstandinos Konstandopoulos, Nikos Kouros, Christoforos Nezer, Stratos Pahis, Dimitris Poulikakos, Athinodoros Prousalis, Costas Tymvios, Dora Volanaki, Giannis Zavradinos






Κυριακή 26 Μαρτίου 2017

Ο πόλεμος των άστρων




Ο πόλεμος των άστρων
Τίτλος τηλεοπτικής σειράς: Ο πόλεμος των άστρων
Έτος: 2010
Τηλεοπτική Σειρά
Κανάλι: ΑΝΤ1
Ημερομηνία προβολής πρώτου επεισοδίου: 19 Φεβρουαρίου 2010
Ημέρα προβολής: Δευτέρα, Παρασκευή
Κύκλοι επεισοδίων: 2
Είδος: Κωμική
Εταιρία παραγωγής: Noir Productions Α.Ε.
Παραγωγός: Άννα Λεμπέση, Σταύρος Καπελούζος
Σκηνοθεσία: Διαφορετικός σκηνοθέτης σε κάθε επεισόδιο
Σενάριο: Κώστας Βαζάκας
Μουσική σύνθεση: Ασημάκης Κοντογιάννης
Ηθοποιοί: Γιώργος Πανόπουλος (αστρολογικός παρατηρητής)
Περίληψη: Σε κάθε επεισόδιο επώνυμοι πρωταγωνιστές. Πώς θα κατακτήσετε έναν Κριό; Πόσο μέλλον έχει η σχέση σας με μια Παρθένο; Τι θα πάθετε αν ένας Σκορπιός σας βάλει στο μάτι;
Ο ΑΝΤ1 σας προσφέρει δωρεάν το ερωτικό σας ωροσκόπιο! Τα ζώδια ζωντανεύουν και πρωταγωνιστούν στη μοναδική... αστρολογική κωμωδία της ελληνικής τηλεόρασης. Φλερτάρουν μεταξύ τους, κάνουν σεξ, ερωτεύονται, εκνευρίζονται, παρεξηγούνται, καβγαδίζουν, κάνουν απιστίες, εκδικούνται.
Παράλληλα, ο αστρολόγος Γιώργος Πανόπουλος, με εγκυρότητα αλλά και χιούμορ, σχολιάζει, εξηγεί και προβλέπει τις εξελίξεις. Κι εμείς μαθαίνουμε τι λένε τα άστρα για τη σχέση μας και τι μπορεί να πάθουμε στα καλά καθούμενα αν μπλέξουμε με λάθος ζώδιο...
Επαναλήψεις: 2012 (ΑΝΤ1), 2012 (ΑΝΤ1 Satellite), 2012 (ΑΝΤ1 Europe), 2012 (ΑΝΤ1 Pacific), 2012 (ΑΝΤ1), 2012 (ΑΝΤ1), 2013 (ΑΝΤ1 Κύπρου), 2013 (ΑΝΤ1), 2014 (ΑΝΤ1)
Trivia: Ο 1ος κύκλος της σειράς ολοκληρώθηκε στις 24 Μαΐου 2010 σε 18 επεισόδια. Η σειρά προβάλλονταν κάθε Δευτέρα και Παρασκευή. Είναι μία από τις σειρές που προβάλει συνέχεια ο AΝΤ1.


Επεισόδια 1ου κύκλου:
1. «Ο πόλεμος των άστρων: Παρθένος Μία» (a.k.a. «Παρθένος με Δίδυμο») (Μέρος 1ο) (19/2/2010)
2. «Ο πόλεμος των άστρων: Παρθένος Μία» (a.k.a. «Παρθένος με Δίδυμο») (Μέρος 2ο) (22/2/2010)
3. «Ο πόλεμος των άστρων: Αιγώ και αυτός» (a.k.a. «Αιγόκερως με Καρκίνο») (Μέρος 1ο) (26/2/2010)
4. «Ο πόλεμος των άστρων: Αιγώ και αυτός» (a.k.a. «Αιγόκερως με Καρκίνο») (Μέρος 2ο) (1/3/2010)
5. «Ο πόλεμος των άστρων: Πως να ρίξεις ένα Τοξότη σε δέκα μέρες» (a.k.a. «Ιχθύς με Τοξότη») (Μέρος 1ο) (5/3/2010)
6. «Ο πόλεμος των άστρων: Πως να ρίξεις ένα Τοξότη σε δέκα μέρες» (a.k.a. «Ιχθύς με Τοξότη») (Μέρος 2ο) (8/3/2010)
7. «Ο πόλεμος των άστρων: A for vendetta» (a.k.a. «Σκορπιός με Δίδυμο») (Μέρος 1ο) (15/3/2010)
8. «Ο πόλεμος των άστρων: A for vendetta» (a.k.a. «Σκορπιός με Δίδυμο») (Μέρος 2ο) (?/3/2010)

90. «Ο πόλεμος των άστρων: Ταυρομαχίες» (a.k.a. «Ταύρος με Ταύρο») (Μέρος 1ο) (22/3/2010)
10. «Ο πόλεμος των άστρων: Ταυρομαχίες» (a.k.a. «Ταύρος με Ταύρο») (Μέρος 2ο) (29/3/2010)
11. «Ο πόλεμος των άστρων: Shesofobia» (a.k.a. «Λέων με Υδροχόο») (Μέρος 1ο) (5/4/2010)
12. «Ο πόλεμος των άστρων: Shesofobia» (a.k.a. «Λέων με Υδροχόο») (Μέρος 2ο) (12/4/2010)
13. «Ο πόλεμος των άστρων: Το τρίτο πρόσωπο» (a.k.a. «Καρκίνος με Ζυγό») (Μέρος 1ο) (19/4/2010)
14. «Ο πόλεμος των άστρων: Το τρίτο πρόσωπο» (a.k.a. «Καρκίνος με Ζυγό») (Μέρος 2ο) (26/4/2010)
15. «Ο πόλεμος των άστρων: Κεραυνοβόλος έρωτας» (a.k.a. «Κριός με Ζυγό») (Μέρος 1ο) (3/5/2010)
16. «Ο πόλεμος των άστρων: Κεραυνοβόλος έρωτας» (a.k.a. «Κριός με Ζυγό») (Μέρος 2ο) (10/5/2010)
17. «Ο πόλεμος των άστρων: Νεροκουβαλητές του ονείρου» (a.k.a. «Υδροχόος με Τοξότη») (Μέρος 1ο) (17/5/2010)
18. «Ο πόλεμος των άστρων: Νεροκουβαλητές του ονείρου» (a.k.a. «Υδροχόος με Τοξότη») (Μέρος 2ο) (24/5/2010)
Επεισόδια 2ου κύκλου (2011):
1. «Ο πόλεμος των άστρων: Το άλλο μισό του άλλου μισού μου» (Τηλεταινία) (25/2/2011)

 «Ο πόλεμος των άστρων: Κεραυνοβόλος έρωτας» («Κριός με Ζυγό»)

Κύκλος: 1ος
Επεισόδιο: 15ο-16ο
Τηλεοπτική πρεμιέρα: 3 Μαϊου 2010 & 10 Μαϊου 2010
Είδος: Κωμική
Σκηνοθεσία: Χρήστος Δήμας
Σενάριο: Κώστας Βαζάκας
Μουσική σύνθεση: Ασημάκης Κοντογιάννης
Ηθοποιοί: Ιωάννα Πηλιχού (Δήμητρα), Αποστόλης Τότσικας (Νίκος), Ντίνος Καρύδης (πατέρας Νίκου), Φωτεινή Ντεμίρη, Μέλπω Κωστή, Κατερίνα Τσάβαλου, Γιώργος Ψυχογιός, Θάνος Τόμας, Αλίκη Βουτζουράκη, Αλέξης Βαγενάς (σαξόφωνο), Έλλη Σπανού
Περίληψη: Ο Νίκος είναι ένα δυναμικός και αυθόρμητος Κριός, που ζει για την περιπέτεια, την αδρεναλίνη και τον έρωτα. Είναι το αρσενικό που ελκύει τα θηλυκά για άγριες νύχτες στο σπίτι του στο Πήλιο. Εκεί έχει αποδράσει και η Δήμητρα για να χαλαρώσει από την πίεση της δουλειάς της στην Αθήνα. Σαν Ζυγός είναι γυναίκα με αισθητική και ποιότητα και σίγουρα δεν θα γοητευόταν εύκολα από τον προκλητικά εντυπωσιακό Ζυγό...
«Ο πόλεμος των άστρων: Κεραυνοβόλος έρωτας» («Κριός με Ζυγό») (Μέρος 1ο) (3/5/2010)





«Ο πόλεμος των άστρων: Κεραυνοβόλος έρωτας» («Κριός με Ζυγό») (Μέρος 2ο) (10/5/2010)